اهل بيت(ع) همواره شيعيان را به خوشرفتاري با پيروان مذاهب اسلامي سفارش كرده اند و سيره عملي خودشان نيز چنين بوده است. امام باقر(ع) فرمودند” حتي اگر با يك يهودي همنشين شدي با او به نيكويي رفتار كن”(1)اميرالمومنين(ع) حتي با اهل كتاب (مسيحيان و يهوديان) چنان خوشرفتار بودند بگونه ايكه موجب علاقمندي و احيانا تشرف آنان به اسلام مي شد.(2)اگر كسي بخواهد نمونه هاي رفتار بزرگوارانه اهل بيت(ع) با پيروان اديان و مذاهب ديگر را گردآوري كند قطعا كتابي حجيم خواهد شد.

    طبق روايات اهل بيت(ع) ، شيعيان بايد با پيروان مذاهب ديگر در كمال ادب و احترام گفتگو كنند زيرا خداوند مي فرمايد : “قولوا للناس حسنا” (با مردم سخني نيكو بگوييد[ )بقره/83.] خداوند در اين آيه نفرمود “تنها با مومنان حقيقي خوشرفتار باشيد” بلكه واژه “الناس”(مردم) را به كار برد يعني بايد با همه اقشار مردم شامل مسلمان و كافر و شيعه و سني و ... نيكو سخن بگوييد.(3) درباره همين آيه امام باقر(ع) مي فرمايد: “منظور اينست كه با مردم آنگونه سخن بگو كه دوست داري آنان با تو سخن بگويند”(4)
     همچنين از امام صادق(ع) نقل شده كه فرمود : “ اي شيعيان[ !با رفتار خود ] زينت ما باشيد و مايه ننگ و عار ما نباشيد. با مردم به نيكويي سخن بگوييد و زبان خود را [ از سخنان زشت ] نگاه داريد و از گفتار بيهوده و سخنان زشت بپرهيزيد”(5) آن حضرت شيعيان را بويژه درباره رفتار با اهل سنت به تقوا توصيه كرده ، فرمودند: “به عيادت بيمارانشان برويد و در تشييع جنازه امواتشان شركت كنيد و در مسجدهايشان با آنان نماز بخوانيد”(6) اهل بيت(ع) خود نيز همين شيوه را داشتند.(7) در حديثي آمده كه هر كس از اين شيوه پيروي نكند امامان(ع) از او بيزارند و او را از شيعيان خود نمي دانند.(8)
    در حديثي معتبر از امام صادق(ع) آمده كه هركس از شيعيان كه [ براي وحدت اسلامي ] در صف اول نماز با اهل سنت شركت كند گويي پشت سر پيامبر (ص) نماز گزارده است.(9) طبق اين روايت نماز با اهل سنت نه تنها جايز بلكه داراي پاداشي بزرگ است. طبق روايتي ديگر امام صادق(ع) نماز با اهل سنت در صف اول را همچون جهاد في سبيل الله دانسته اند.(10) اين روايات از سوي محققان شيعه معتبر دانسته شده و مراجع تقليد بر اساس آنها فتوا مي دهند.
    
    پي نوشت ها:
     1. ميرزا حسين نوري ، مستدرك الوسائل[چاپ قم:] ج8 ص316
    2. به عنوان نمونه مراجعه كنيد به: حر عاملي، وسائل الشيعه[چاپ قم]، ج12 ص135 و ابن اثير، الكامل[چاپ بيروت] ج2 ص443
    3. محمد بن بابويه صدوق ، صفات الشيعه[چاپ انتشارات اعلمي تهران] ص27 و علي بن حسن طبرسي ، مشكاهالانوار[چاپ نجف اشرف] صص 88 و 173 و 181 و تفسير منسوب به امام عسكري(ع[)چاپ قم] ص: 353
     4. محمد بن يعقوب كليني، الكافي[چاپ تهران] ج 2 ص 165 و محمد بن بابويه صدوق ، الامالي؛ ص 254 و محمد بن مسعود عياشي ، تفسير العياشي[چاپ تهران] ج1 ص 48
     5. محمد بن بابويه صدوق ، الامالي ص 400 و محمد بن حسن طوسي، الامالي[چاپ قم] ص 440
     6 . محمد بن مسعود عياشي ، تفسير العياشي[چاپ تهران] ج 1 ص 48
     7. ميرزا حسين نوري ، مستدرك الوسائل[چاپ قم] ج8 ص313
    8. احمد بن محمد بن خالد برقي ، المحاسن ج 1 ص18 و محمد بن بابويه صدوق ، صفات الشيعه[چاپ انتشارات اعلمي تهران] ص 27
     9. محمد بن يعقوب كليني، الكافي[چاپ تهران] ج3 ص 380 و محمد بن بابويه صدوق ، من لايحضره الفقيه[چاپ قم] ج1 ص382 و فيض كاشاني، الوافي[چاپ اصفهان] ج8 ص 1218 و حر عاملي، وسائل الشيعه[چاپ قم]، ج8 ص299 و محمدباقر مجلسي ، بحار الانوار [چاپ بيروت] ج85 ص 97 و 98
    10. حر عاملي، وسائل الشيعه[چاپ قم]، ج8 ، ص: 301

منبع : روزنامه رسالت مورخه 17-1-88

توصيه هاي وحدت بخش اهل بيت(ع) به شيعيان